Paradijs

Dag 38. Fraser Island. Vandaag gaan we naar Feaser Island. Ik heb er veel over gehoord. Je moet het gezien hebben hoorde ik van een aantal mensen. Lake Mckenzie moet je gezien hebben. Oké, oké de excursie was eergisteren geboekt en vandaag halen ze ons op bij de Harbour. De wekker is om 06:00 uur gezet want om 7:40 uur halen ze ons op. We staan meteen op als de wekker gaat. Om 6:50 uur verlaten we de camping en om 7:10 uur zijn we bij de Harbour. We worden precies om 7:40 uur opgehaald in een SUV. 2 mensen zitten al in de SUV. Een vrouw, de chauffeuse stapt uit de auto en zegt Anna. Dat zijn wij dus. Stap maar in zegt ze vriendelijk. Er komen nog twee andere vrouwen in de SUV zitten. We rijden richten een andere Harbour waar de Ferry staat. Onze chauffeuse blijkt een vrouw te zijn met humor. Geweldig wijf gewoon. En ze kan rijden...pfff. Echt een vrouw met ballen. We stappen op de Ferry en de andere SUV worden op de Ferry gereden. Je moet een 4x4 hebben want anders is het onmogelijk om op het eiland te rijden. De tocht duurt 40 minuten. Oké dan instappen en gassen. Onze chauffeuse geeft vol gas en rijdt hard het zandweggetje op. Je moet hier wel vol gas geven want anders kom je in het zand vast te zitten. Fraser Island is de grootste zandeiland ter wereld. We rijden door de regenwoud. Ze vertelt ons dat de wortels van de honderd jaar oude bomen op zij groeien omdat de bovenste laag van het zand het meet vruchtbare is. De SUV blijft maar heen en weer schudden. Echt kicken gewoon. De wegen zijn heel smal en hobbelig. Ze vertelt met passie over Frasier Island. Zo vertelt ze dat vroeger de vrouwelijke Aboriginals in de rivier bevielen. Het is dan ook een heilige plaats. Ook de huidige rangers ontwijken deze plek uit respect voor de aboriginals. Zo hebben mannen ook hun heilige plaats waar ze onder andere hun wapens maken. Ze vertelt ook dat alleen de vrouwelijke aboriginals vuur konden maken. Volgens de Aboriginals had vuur iets wat je moeder je ook gaf terwijl de mannen gingen jagen. Bescherming en warmte. We komen aan bij Lake Mckenzie. Lake Mckenzie was voor de aboriginals een rustplaats. Terwijl de vrouwen bevielen wachten de mannen bij Lake Mckenzie. We lopen naar boven en via een smal zandpad lopen we naar de Lake toe. Wat ik van een aantal mensen had gehoord klopte. Het is daar zo mooi. Het zand is spierwit en het water is glashelder. We hebben 40 minuten om van het meer te genieten. Handdoek leggen en hup het meer in. Het zand is, net als bij white heaven Beach heel fijn en heel,zacht. En het zand is niet heet zoals de andere stranden. We duiken het water in. Heeeeeerlijk. Het water is iets koeler dan de zeewater. Dat komt omdat het zoetwater is en omdat het water niet in beweging is. Het water, zo vertelde de chauffeuse ons, kan je drinken. Het is puur regenwater. Het meer is 8 meter diep. Ik heb het water geproefd en ik kan je vertellen dat het net kraanwater is. Met open ogen onderwater gezwommen. Het lijkt of ik thuis in bad lig. Zo helder maar dan duizenden keren groter natuurlijk. Anneke gaat nog zonnen maar ik blijf heerlijk in het water liggen. Ik kan niet uren op het strand liggen of uren in zee zwemmen maar hier zou ik het makkelijk volhouden. De Lake Mckenzie wordt omringd door prachtige bomen en dan heb je natuurlijk het witte zand. Voor de bounty reclame zou dit de perfecte locatie zijn. De 40 minuten zijn voorbij gevlogen. Wij komen dan ook als laatste aan voor de morning tea. De morning tea houden wij in een dingo vrije zone. De zone is afgeschermd met hekken. De dingo is een wilde hond die op het eiland leeft. De dingo kan je aanvallen. Het is verboden om de dingo te voeren. De boete is 300 dollar of een gevangenisstraf. Zo de morning tea gehad en nu de SUV weer in. Volgende stop is een scheepswrak bekijken die op het strand staat. The Maheno shipwrek. Ik zal jullie de geschiedenis besparen maar het is een interessant verhaal. Het is een schip uit 1914 die door de Jappen is opgekocht omdat ze het ijzer wilden verwerken. Onderweg naar het schip toe rijden we op het strand. En wat denk je........het is een strand maar ook een autoweg. We rijden dan ook op sommige momenten door het zeewater heen. Dit heb ik nog nooit gezien. Je ziet gewoon mensen in zee zwemmen en vissers zie je aan het water en wij rijden er gewoon op 5 meter afstand langs op het strand. En dan zijn we er nog niet. Het strand is ook een landingsbaan voor kleine vliegtuigen. We zien dan ook vliegtuigen landen en opstijgen. Geweldig toch. We stoppen heel even bij the Maheno Shipwrek. Stappen even uit om het van dichtbij te bekijken en om wat foto's te maken. We moeten wel uitkijken want we lopen op het strand maar het is ook een autobaan. Na de Maheno Shipwrek gaan we naar de Champagne Pools. Het zijn door de natuur aangelegde zwembaden die aan de zee ligt. Door de hoge golven en door de vloed is het water gevuld met zeewater. Maaaaaarrr...ook met prachtige witte vissen. Daar gaan we nog het water in, met de prachtige vissen. Nog even zonnen en we moeten al weer terug want de lunch is klaar. We werden ontvangen met champagne en bier. De broodjes stonden al klaar en heerlijk gegeten op het strand. Volgende stop is Indian Head. Toen Thomas Cook hier voet aan wal zette werden de aboriginals bang. Ze hadden nooit zo'n grote schip gezien en ze hadden nog nooit een blanke man gezien. Ze vluchtte naar een rots waar ze goed zicht hadden op het strand. De rots heet Indian Head. Na een flinke klim zien we wat de Aboriganals toen zagen zicht op het hele strand. Wat een prachtig uitzicht zeg. Daar nog wat foto's gemaakt en heerlijk genoten van het uitzicht en van de frisse wind. Voor ons laatste uitstapje gaan we naar Eli Creek. Een beek met heerlijk koud water. Zoetwater van zeewater. De duinen en het zand werken als een soort filter. Het gefilterde water komt in de beek en is dan zoetwater. We moesten met de trap naar boven lopen om vanaf het begin van de beek een wandeling te maken. Heerlijk met het water tot aan de knieën een wandeling gemaakt. Het is heerlijk verkoelend. Het we weer een warme dag en ik voelde aan mijn armen, ondanks ik mij had ingesmeerd met factor 50, dat ik verbrand was. Anneke had het mij al een paar keer gezegd dat ik mij moest insmeren maar ja.......... We zijn aan het einde gekomen van onze excursie. Ik ben blij dat we het gedaan hebben. We stappen de SUV weer in en rijden richting de Ferry. En dan.................twee dingo's op het strand. Ze zien er helemaal niet eng of agressief uit. Het zijn gewoon mooie beesten. We blijven wel in de de auto en maken nog wat foto's. Wat een geweldig einde van een geweldige excursie.

We worden netjes teruggebracht naar de Harbour waar onze camping staat. De camping van gisteren, camping Australiana is ons uitstekend bevallen dus we gaan daar weer heen. Wat............vanaf 18:00 uur gesloten. We zijn net 20 minuten te laat. Dan maar een andere camping opzoeken dus we rijden weer terug naar de Harbour. Onderweg naar Australiana kwamen we een aantal campings tegen. De eerste die we tegenkomen nemen we. Zo ingecheckt. Vergeet de vrouw achter de balie met mij af te rekenen. Dus lekker een nachtje gratis camperen.



Gereden 22 kilometer.