Flying fox
Blijf op de hoogte en volg Robert
06 December 2015 | Australië, Sydney
Dag 3. Opgestaan met zere benen en zere voeten. Men zegt wel eens op de blaren zitten, nou voor mij is het vandaag op de blaren lopen. Vandaag gingen wij naar het strand bekend van tv, BONDI BEACH. De Australieers hier noemen het Bondai Beach. Wij hebben besloten om met de bus te gaan omdat de bus ons via de binnenwijken van Sydney naar BONDI Beach brengt. Normaliter heb ik zo'n hekel aan het openbaar vervoer maar dit was GEWELDIG. Eerst een kaartje gekocht bij de grocery hier om de hoek en vervolgens lijn 380 gepakt op Oxford street. Daar kwam de eerste bus. Die gaan we maar niet nemen want deze bus was wel erg vol. Zo'n 15 minuten gewacht en daar kwam de volgende bus al. Even kijken........ Ja die nemen we want deze was half leeg. En daar gaan we dan, via het centrum en een aantal wijken van Sydney BONDI Beach bereikt. Ik blijf het zeggen mensen en ik kan er echt niets aan doen maar wat is het water blauw en wat zijn de golven wit en hoooooog. Handdoekje neergelegd en even de omgeving in mijn hoofd opnemen. Er werd door de strandwacht continue omgeroepen om niet in zee te gaan vanwege de sterke stromingen dus dat hebben wij maar opgevolgd. We zagen wel een aantal mensen de gok wagen met als gevolg dat ze verder de zee in werden getrokken. Vervolgens werden ze opgehaald door...... Ik noem ze maar de Bay watchers. Na 2 uur zonnen hielden wij het voor gezien dus handdoek uitgeklopt en ingepakt. Wat krijgen we nou...... Het was iets van 29 graden maar het zand was niet heet. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Dus met blote voeten naar de kant gelopen en mijn schoenen aangetrokken. Onderweg daarna vraagt Anneke mij, valt jou iets niet op. Er is geen prullenbak te bekennen en kijk hoe,schoon het strand is. Geen plastic of iets dergelijks te bekennen. Een voorbeeld voor ons allen. Good job mate. Daarna ff snel een pizza. Australië gegeten. Na het eten bus 380 gepakt en gestopt bij het opera house. Via opera house naar de Botanic Garden gelopen. En nu gaat het gebeuren. Ik ga vandaag de vliegende honden zien (the flying fox) Daar gaan we weer lopen lopen lopen. Volgens Anneke maken ze een geluid wat lijkt op een sonar. Dus wij lopen en goed luisteren. Huh...... Ik hoor niets. 30 minuten later........ik hoor toch steeds niets. Vreemd. Houden we het maar voor gezien schat. Ja ik begrijp het ook niet. Via de bamboetuin zie ik een bordje wat mijn aandacht trekt. Krijg nou wat. Sinds 2012 zijn de flying foxes uit de Garden verwijderd zodat er een aantal plantsoorten beschermd konden worden. Hahahaha. Heb ik weer. Als troost een biertje gepakt bij een café naast het park en weer naar het hotel gelopen. Onderweg nog even een kathedraal gepakt en even binnen geweest. In het hotel even snel douchen omkleden en hoppa daar gaan we weer. Ondertussen is mijn blaar een ei geworden maar in het hotel blijven wilde ik zeker niet. Weet je hè zeker schat, vraagt Anneke nog. Ja schat we gaan. Volgende bestemming.... Chinatown. Dit keer niet met de benenwagen maar handje omhoog en heel hard TAXIIIII roepen. Wat kan ik zeggen over Chinatown. We hebben een hoop Chinezen gezien en een hoop Chinezen restaurants. Punt. Vul het zelf maar in. Snel een bordje rijst met pekingeend gegeten en snel weg hier. Omdat Darling Harbor niet ver van Chinatown ligt deze ff meegepakt. Ook daar weer geweldig. Omdat wij gisteren de brug, die Darling Harbor verbind met een ander plaatsje, niet hadden gepakt hebben wij deze vandaag maar wel gepakt. Wat een uitzicht vanaf de brug. Adembenemend gewoon. Vandaag weer veel kilometers gelopen en ondanks de blaren en de spierpijn was het allemaal de moeite waard. Morgen verlaten wij Sydney en halen wij de camper op. Ik zeg vaarwel mooie Sydney. Een wereldstad om nooit te vergeten.