Knikkers van de duivel

Dag 17. Tennant Creek. Het is 21:00 uur als ik dit verslag schrijf. Het is een heldere nacht. Het is aangenaam buiten. Niet zo warm als voorheen. De sterrenhemel is hier prachtig. Als kerstverlichting schitteren ze hoog in de lucht. . De maan zorgt voor verlichting hier op de camping. Het is wat drukker op de camping omdat de kerstvakantie is begonnen. Ik blijf mij verbazen dat sommige mensen hier in een tentje kunnen slapen. Wij hebben de airco nog steeds 24/7 aan.

Het is 06:00 uur als ik wakker word. Anneke is om 7:45 uur op. Ik heb inmiddels 2 bakken koffie op. Beide heb ik heerlijk buiten gedronken. Het heeft hier gisteren geregend. Hooguit 2 minuten maar hoor. De luchtvochtigheid stijgt en het voelt meteen klam aan. Vanochtend was het 26 graden. Dat is iets anders dan wakker worden met 30 graden. Om 9:2o vertrekken we. Het is 31,5 graden. We gaan de hoofdweg, Stuart Highway, op en volgen de borden richting Tennant Creek. Onderweg zien wij een aantal autowrakken. De 1 is helemaal doorgeroest en de ander zit nog goed in de lak. Alle auto's zijn gestript. De velgen en autoruiten ontbreken. We zien Tennant Creek 490 km. Het is bewolkt en de temperatuur is gedaald naar 28,5 graden. Heerlijk. Airco op standje 1 en de ramen kunnen weer naar beneden. Op de muziek van Anouk cruisen we verder. Onderweg zien we een termieten hoopje. Het hoopje wordt gauw een hoop en wordt heel snel een grote hoop. De omgeving is, in vergelijking met de de vorige 2 dagen, wel wat groener. We zien weer bomen en de de struiken zijn mooi groen. Ik heb ook niet het gevoel dat we in the Outback riijden. Midden op de weg zien wij weer een hagedis. Deze bleef gewoon stilstaan. Op de gok bleef Anneke recht op de weg rijden en in de spiegel zien wij dat wij hem niet hebben geraakt. We hebben iets van 100 kilometer opzitten en de omgeving ziet er weer uit zoals de Australiërs het noemen. The red centre. Zo ken ik the Outback weer. Het is wel wat drukker op de weg. We zien meer tegenliggers en we worden vaker ingehaald dan de dagen hiervoor. Prachtig hoe die grote termiet hopen hoog boven het hoge droge gras uitsteken. Als we een aantal rest area's passeren dan zien we daar Aboriganals zitten. Wat ze daar doen........ Ik weet het niet. Hoe ze daar komen........lik weet het niet. Na 189 kilometer gereden te hebben maken wij een tussenstop. Aan de overkant van waar wij staan zien ik een road house en daarnaast een politiebureau. Aan onze kant zien wij, hoe kan het ook anders een Aboriganal zitten op een bankje. Hij kijkt wat om zich heen. Als wij de rest area oprijden volgt hij ons met zijn ogen. Wij parkeren hem verderop. Eten in de camper een broodje en drinken wat. Ik wil toch even naar buiten. Anneke volgt. We roken nog een sigaret buiten en Anneke maakt nog een paar foto's van de omgeving. Ik houd ondertussen de Aboriganal in de gaten. Hij blijft op zijn plek zitten. Het is 30 graden en dat voelt lekker aan. Dagelijks worden wij, sinds wij in the Outback zitten, aangevallen door vliegen. Op dit moment laten ze ons gelukkig met rust. Geen vlieg gezien, gehoord of gevoeld. Zo dan, buikje gevuld, nicotineshot gehad, we kunnen weer.

Onderweg hebben we nog een paar regenbuien gehad. Dat komt goed uit want zo is onze voorruit van de camper weer lekker schoon. De temperatuur is gedaald naar 27,5 graden. De raampje mogen weer zakken. Wow, toch geen goed plan. De luchtvochtigheid is hier zo hoog dat we meteen weer beginnen te zweten. Raampjes dus maar weer omhoog. Waarschijnlijk heeft het hier de afgelopen dagen daling geregend want wij zien langs de kant van de weg plassen met water. De creeks zijn weer creeks gevuld met water en de rivieren zijn ook weer ook echt rivieren. Het is prachtig hoe het water zich beweegt. Een heel apart beeld omdat wij de afgelopen dagen alleen droge rivieren en meren hebben gezien.

We stoppen om te tanken. Anneke herkent het hier omdat zij hier in 2008/2009 omdat Rene, haar zoon, hier zijn lonely planet was verloren. Ik zie de literprijs. 1,99 dollar per liter. Ik ga hier niet tanken hoor zeg ik tegen Anneke. We rijden wel door. Er zit nog een halve tank in dus we redden het makkelijk. Ongeveer 5 meter verder zien wij twee Aboriganals zich in de rivier wassen. Het water is niet helder maar heeft een rood/bruine kleur. Lijkt mij niet echt fris. We gaan weer verder rijden en hopen maar dat de literprijs in het dorpje wat goedkoper is. Onderweg zien wij, rechts van ons, in de verte donkere wolken in de lucht hangen en links van ons is het half bewolkt. Het regent daar omdat we door de donkere lucht onder de wolken de horizon niet kunnen zien. Op een paar regendruppels na, rijden we er gelukkig langs.

We rijden op een brug, de Wycliffe River over. Deze grote rivier is gevuld met prachtig helder water. Waarschijnlijk omdat het zojuist zo hard geregend heeft. We rijden langs Devils Marbels hotel. Hier is duidelijk een bosbrand geweest. We zien verbrande bomen en struiken. De oppervlakte is zwart en kaal. We rijden nu zo'n 20 kilometer verder en we zien nog steeds hetzelfde. Ik weet niet hoeveel hectare er verdwenen is maar dit moet een hele grote bosbrand zijn geweest. Het rare is wel dat de bomen en struiken zijn gesneuveld maar de termiet hopen staan er nog. Niet zwart maar nog steeds hun eigen kleur, donkerrood. We zien een bord en lezen Devils Marbles. We nemen de afslag naar rechts en we zien in de verte gigantische ronde rode steden. Zie voor een foto op mijn Facebook. Devils Marbels, ook wel knikkers van de duivel genoemd. Door de Aboriganals de Karlu Karlu genoemd. Volgens de Aboriganals zijn het de eieren van de regenboogslang. Voor d Aboriganals is het een heilige plaats. Bij deze mijn excuses dat ik op de eieren heb gestaan. Er is overigens geen ei stuk gegaan.

Het is 15:00 uur als wij Tennant Creek binnen rijden. We zien een bord. Road Train 53,5 meters. Dat lijkt mij prachtig om daar in te mogen rijden zegt Anneke nog. Dan voel je je echt king of the road. We pakken de eerste tankstation om af te tanken. Wow, dat scheelt even. Maar goed dat we bij de vorige tankstation niet hebben afgetankt. Het scheelt gewoon 44 cent per liter. We gaan op zoek naar een camping. Anneke zou Anneke niet zijn als zij dit een avond van te voren niet had uitgezocht. We pakken de 3way camping en ze rijdt er zo naar toe. Ongelooflijk dat ze het weer flikt. Onderweg daar naar toe weer heel veel Aboriganals gezien. Ze lopen hier op blote voeten op het hete asfalt. Ik voel mijn voeten al verbranden als ik op mijn slippers op het hete asfalt loop. Hahaha.

Eindstand 56729
Gereden 525