Blue Moutains

Dag 4. Vandaag nemen wij afscheid van Sydney. Tot ziens mooie stad. Ik hoop jou ooit een keertje te mogen zien in dit leven. Oké dan het is eindelijk zover. Vandaag mogen wij de camper ophalen. De backpacks hebben wij gisteravond al ingepakt dus na ons ontbijt de backbacks naar de receptie gebracht. Ondertussen op bericht van Rene gewacht. Yes.....we gaan niet facetimen maar Skypen. De telefoon van Anneke gaat over. Het is Rene. Hoe...Gg.....h.....Gg.... Wa......Gg... De verbinding is zo slecht dat we het gesprek maar stopten. Next time beter mate. Bij de balie uitgecheckt en de vrouw achter de balie gevraagd of zij voor ons een taxi kon regelen om naar de camperverhuurder te kunnen gaan. Ondertussen 27 januari 2016 laten vastleggen omdat wij op die dag de camper moeten inleveren en de 28ste terugkeren naar Holland. Uhhh ik bedoel Nederland. Daar is de taxi. Das snel. Wij begrepen van de eigenaar dat bij grote ritten taxichauffeurs heel rap zijn. De rit naar het verhuurbedrijf duurde 30 minuten. Maar het waren gezellige minuten. Zo vertelde de taxichauffeur dat hij uit Macedonië kwam en hier 30 jaar geleden neerstreek. De bedoeling dat hij hier maar twee weken zou verblijven maar ja de liefde hè. Hij is nooit meer teruggekeerd en inmiddels is zijn liefje zijn vrouw geworden. Een geweldige love story.

Aangekomen bij het verhuurbedrijf werden wij ontvangen door een vriendelijke vrouw. Na wat gegevens ingevuld te hebben riep zij ons om wat formulieren te tekenen. Vervolgens vertelde zij ons dat we een upgrade van de camper kregen. Upgrade??? Als nuchtere Nederlander denk je meteen....... Dit gaat geld kosten. Dit bleek niet waar te zijn. De camper die wij gereserveerd hadden was voor reparatie niet op het terrein. Na het tekenen liepen wij, onder begeleiding van een man, naar de camper toe. Ons bek viel open. Is dit onze camper?????? Wij hadden een camper besteld voor twee personen. Dit bleek een camper te zijn voor zes personen. Wij keken elkaar aan en in gedachten sprongen wij samen in de lucht. Nadat wij de camper hadden doorlopen op eventuele schade kregen wij daarna een uitleg hoe de camper werkte. Op advies van mijn broer Louis de uitleg gefilmd. En nu komt het...... In de camper zit een knop die de rechterkant van de camper naar buiten schuift. Hahaha. Weer keken Anneke en ik elkaar aan en in gedachte maakten wij twee sprongen.

Oké backpacks op bed gegooid, we pakken later wel uit, en gaan. Het was voor Anneke even wennen omdat zij hier links van de weg rijden. Binnen10 minuten had zij het onder controle. Trots op mijn schatje. Daar gaan we... Het is een automaat dus gassen is ook echt gassen in deze camper. Oke, welke kant gaan wij op. Uhhhhhhhhh....... We gaan gewoon rechts af en we komen vanzelf wel borden tegen. Kijk schat borden. Uhh.... Rockdale klinkt goed we gaan richting Rockdale en dan pakken we onderweg de kaart erbij...... Een aantal kilometers verder......we moeten niet richting Wollongong dus we moeten naar links.... Rockdale zien wij niet meer op de borden dus we gaan maar richting Huntersvill. Ff stoppen hoor ik pak mijn kaart erbij. Wat is dit.......... Huntersvill komt niet voor op de kaart.... Schat pak maar de AirPort want dan krijgen we wel ergens een snelweg te zien. En ja wel hoor.... We zitten goed want Anneke zag op de kaart dat wij richting Liverpool D4 moesten rijden en laat dat nou op een bord staan. Na Liverpool moesten wij Parramatta volgen en jawel ook dat stond op het bord. Niet veel later kregen wij Blue mountains op het bord te zien. Aangekomen.....De blue Mountains doet zijn naam eer aan. Je ziet echt een blauwe gloed over de bomen. Zie mijn foto's op mijn Facebook. Dit is een wonder gemaakt door moeder natuur. Praaaaaaachtig. Veel foto 's en films gemaakt. Daarna zagen wij een bord met een aantal routes die je kon maken in de blue mountains. We hebben de route van een half uur genomen richting de wentworth falls. Ik wilde perse een waterval zien. Daar gaan we. Kom op het is maar een half uur lopen. We liepen via een trap naar beneden. Een half uur lang naar beneden. Onderweg kwamen wij mensen tegen die al hijgend op een rots zaten. Later begreep ik waarom. Eenmaal aangekomen zagen we het..... Een prachtig waterval. Dit had ik voor geen goud willen missen. Natuurlijk heb ik mij als voorbeeldig Japanner gedragen en dus vele kiekjes gemaakt. Zie mijn Facebook. Even mijn hand in het water gedaan en na een aantal minuten daar met volle teugen genoten te hebben besloten om terug te gaan. En nu komt het...... Een half uur naar beneden lopen is ook een half uur naar boven lopen. Ik heb het geweten en nu begrijp ik die hijgende mensen die ik onderweg tegenkwam. Wat een klim zeg. Al met al was het de moeite waard geweest. Volgende stop. The three sisters. Drie rots partijen die een aantal kilometers verderop staan. Ook hier weer erg onder de indruk. Het zijn drie rotsen die apart staan van een grote rots. Als je de foto's op mijn Facebook ziet dan begrijp je wat ik bedoel. Oké de dag zit er weer op. Op zoek naar een camping. Anneke heeft op een infobord gevonden waar de dichtstbijzijnde camping is. Dit is niet ver vanwaar wij nu waren. En wat denk je...... In januari 2009 zat zij hier ook op nummer 46 en wij hebben nummer 45. Nu even chillen en ons even als echte campinggangers gedragen. Dus stoelen en tafel naar buiten en lekker buiten zitten. Al gauw kregen wij visite van een kaketoe die waarschijnlijk op zoek was naar eten. Ik als dierenliefhebber een vers broodje gepakt en een stukje aan de kaketoe gegeven. Oh.... Gezellie daar komt er nog een. Ook deze maar een stukje brood gegeven. Wat krijgen we nou....... Uit het niets komen er 7 bij. Is dit een kaketoe invasie? Ik hou van 1 vogel hooguit twee maar 9. Ik heb het gevoel alsof ik in de film Birds van Alfred Hitchcock ben beland. Dus wat heb ik gedaan..... Rennen en heel snel ondanks mijn blaar de camper in. Met een dichte deur gekeken hoe Anneke veder de kaketoes een stukje brood gaf. Oké nu slapen en morgen richting Jarvis bay rijden.
Dag 1 met de camper kilometerstand begin 50961 en eindstand 51115.